บทเทศน์วันคริสตมาส[1]
พี่น้องที่รัก ในวันคริสตมาส สิ่งที่เราทุกคนให้ความสนใจก็คือ การบังเกิดของพระเยซูเจ้าในคอกสัตว์ที่เมืองเบธเลแฮม เป็นสิ่งที่เราไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทั่วโลกก็ระลึกถึงเหตุการณ์นี้อยู่ ดวงดาวที่นำพญาสามองค์ไป ไม่ได้หยุดที่พระราชวัง แต่มาหยุดอยู่ที่คอกสัตว์
พี่น้องรู้สึกแปลกใจบ้างหรือไม่ว่า ทำไมพระเจ้าจึงได้เลือกที่จะเกิดในคอกสัตว์ พระเจ้ามาอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถช่วยอะไรใครได้และอยู่กับพ่อแม่ที่ยากจน ห่างไกลจากบ้านเกิด และสุดท้ายต้องอพยพหนีไปประเทศอียิปต์ พระองค์เลือกเกิดในที่ที่เงียบเหงา,ไม่มีแสงไฟสว่างไสว ห่างไกลจากพระราชวังและความร่ำรวยใดใด สิ่งที่สะท้อนในเรื่องนี้คือ พระบุตรพระเจ้าได้เปลี่ยนมุมมองของโลกในเรื่อง ชื่อเสียงและความสำเร็จ
คนกลุ่มแรกที่มีส่วนในการบังเกิดของพระเยซูก็คือ คนเลี้ยงสัตว์, บรรดาสัตว์ต่างๆ ที่ล้อมรอบพระองค์ในค่ำคืนนั้น (ไม่มีชื่อเสียง+ไม่มีความสำเร็จใดใด)
พี่น้องครับ สิ่งต่างๆ เหล่านี้รับประกันกับเราได้เลยว่า พระคริสตเจ้าเป็นของคนธรรมดาๆ อย่างเราๆ พระองค์ทรงเลือกที่จะอยู่ข้างเดียวกับเรา อยู่ข้างคนที่อาจรู้สึกว่าตนเองอ่อนแอและถูกเอารัดเอาเปรียบในสังคม
พี่น้องครับ การฉลองในวันนี้เป็นมากกว่าการฉลองที่เราระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 2000 ปีที่แล้ว เพราะมันเตือนเราว่า พระเจ้ารักเรามากๆๆๆ พระองค์จึงได้ส่งพระบุตรมาอยู่ท่ามกลางเราเพื่อช่วยเรา เพื่ออภัยบาปของเราและบอกเราถึงหนทางกลับไปหาพระบิดา
พระเยซูเจ้าเป็นผู้ที่ทำให้เรามนุษย์ผู้อ่อนแอได้กลายเป็นลูกของพระเจ้า ลงมาหาเราในสภาพของทารกตัวน้อยๆ และทำให้เรารู้สึกถึง “ความรัก” มากกว่า “ความกลัว”
พี่น้องครับ ปีนี้พ่อได้เลือกเอาคำว่า “พระเจ้ารักเราทุกคน” ติดไว้ที่นี้ เพราะพ่อได้อ่านพระคัมภีร์และพบคำต่างๆมากมาย พยายามค้นหาว่า มีคำไหนที่จะชัดเจนเพื่อจะได้บอกกับพี่น้องในวันคริตมาสนี้ และพ่อได้พบคำคำนี้ ซึ่งจริงๆ แล้ว เราเองคงได้พบคำคำนี้ในชีวิตของเราทุกๆวัน และพ่อหวังเช่นนั้น
พี่น้องครับ วันคริสตมาสไม่ใช่วันที่เรามองดูว่า พระเยซูเจ้ามาเกิดอยู่ท่ามกลางเราเท่านั้น แต่เราต้องดูว่า เราต้องทำสิ่งใดเพื่อแสดงออกว่า เราเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของพระเจ้า นั่นหมายความว่า เราจำเป็นต้องทำชีวิตของเราให้เป็นเครื่องหมายแห่งความรัก โดยเฉพาะเวลาที่เราปฏิบัติต่อเพื่อนพี่น้องของเรา
พี่น้องครับ พ่อขอเชิญชวนเราทุกคนเป็นพิเศษ คริสตมาสนี้ เรานั่งลง รำพึง ไตร่ตรองดูว่า ตลอดปีที่ผ่านมา เราเคยปิดประตูหัวใจไม่ต้อนรับพระเยซูบ้างหรือไม่? ชีวิตของเรานั้นได้พยายามปฏิบัติต่อกันและกันเป็นอย่างไร? และหากเรายังปฏิบัติในเรื่องต่างๆเหล่านี้น้อยไป ก็เป็นข้อตั้งใจดีของเรา ที่เราจะให้ความรักต่อกันและกันมากขึ้นในปีใหม่นี้ ลูกจะเป็นลูกที่ดีของพระมากขึ้น จะตั้งใจช่วยเหลือกันและกันมากขึ้น เพราะว่า ความสุขและสันติที่แท้จริงนั้นมาจากข้างใน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระเจ้าได้มาบังเกิดในหัวใจของเรา
ขอพระเจ้าอวยพรพี่น้องทุกคน
[1] คพ.พรชัย วิลาลัย , บทเทศน์โอกาสฉลองคริสตมาส ปี 2005 ณ วัดพระมารดานิจจานุเคราะห์ กรุงเทพฯ