• มีรูปภาพในยุคแรกเริ่มของคริสตชนที่วาดบนกำแพงในอุโมงคาตากอมในกรุงโรม ก็คือรูปของพระคริสตเจ้าทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะ กำลังอุ้มลูกแกะอยู่บนบ่า สิ่งนี้เป็นหัวใจหลักของแนวคิดของคริสตชนในยุคแรกเริ่มที่วันนี้เราได้ฟังพระวรสารซึ่งพระคริสตเจ้าได้ทรงสงสารบรรดาผู้คนที่พวกเขาเหมือนกับแกะที่ไม่มีคนเลี้ยง
• เหตุการณ์ในเวลานั้น ก็คือ ช่วงเวลาที่บรรดาศิษย์ที่กลับมาจากการทำงาน กลับมาจากการมีประสบการณ์ครั้งแรก พวกเขาเหนื่อยและจำเป็นที่จะต้องได้รับการพักผ่อน พระเยซูทรงรู้ถึงความต้องการนี้และพระองค์ต้องการพาพวกเขาไปสู่ที่เงียบสงบ เพื่อพวกเขาจะได้ผ่อนคลายและใช้เวลาว่างๆเพื่อสวดภาวนา แต่ไม่ประสบความสำเร็จ
• เพราะว่ามีผู้คนมากมายที่ติดตามไปทุกที่ที่พวกเขาไปและไปถึงก่อนพวกเขา บางทีอาจมีบางคนที่คาดว่า พระเยซูต้องไล่ผู้คนเหล่านั้นไป แต่พระองค์ได้ทรงเปลี่ยนสถานการณ์เหล่านั้น กลายเป็นการสนใจต่อความต้องการของผู้คนเหล่านี้
• พี่น้องครับ เรามาเรียนรู้หัวใจของพระเยซูที่พระองค์ทรงสนใจต่อความต้องการของผู้อื่นก่อนที่จะสนใจเรื่องของตนเอง และถ้าพระเยซูเจ้าไม่ทรงพักผ่อน เราเองซึ่งเป็นศิษย์ของพระองค์ก็คงต้องไม่พักเช่นกัน
• เมื่อหน้าที่จากศีลล้างบาปเรียกร้องจากเรา เราทุกคนจึงมีความรับผิดชอบและมีหน้าที่ของการเป็นชุมพาบาลด้วยเช่นกัน
• พ่อยกตัวเช่นในครอบครัวของเรา หากเด็กๆ ที่กำลังเติบโตขึ้นไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่และให้คำแนะนำที่ถูกต้องเหมาะสม เด็กๆ เหล่านั้นก็อาจหลงเดินทางผิดและดำเนินชีวิตอย่างไร้จุดหมาย
• พี่น้องครับ การเป็นนายชุมพาบาลที่ดีอย่างที่พระเยซูเจ้าทรงต้องการให้เราเป็นนั้นคือ อย่าทำให้เป็นหน้าที่ หนทางที่พระองค์ต้องการให้เราเดินก็คือ ทางตรงและหนทางแคบๆ ของพระบัญญัติ 10 ประการ แม้ว่า เราจะติดต่อกับพระเยซูเจ้าโดยการภาวนาได้ แต่เราก็พบว่า มีหนทางอื่นๆ ที่อาจดึงดูดใจของเราให้หลงเดินนอกทางของพระองค์
• พี่น้องครับ สิ่งที่พระวรสารบอกเราในวันนี้เป็นสิ่งสำคัญมากๆ ที่เราต้องหาสถานที่เงียบๆ สำหรับชีวิตของเรา เพื่อเราจะสามารถอยู่ตามลำพังกับพระเยซูเจ้าในการสวดภาวนา และเหมือนกับพระเยซูเจ้า เราจำเป็นจะต้องหลีกหนีเวลาที่ทำให้เรายุ่งวุ่นวายตลอดเวลา และหนีจากความกดดันต่างๆในชีวิตของเราเพื่อจะรับฟังเสียงแห่งการรักษาเยียวยาจากพระเจ้าและทำให้จิตวิญญาณของเราสดชื่นขึ้น เสียงของพระเจ้าเป็นเสียงที่ดีที่สุดในการทำให้เราเกิดความสงบ เพียงแต่เราให้พระเยซูเจ้าทรงเข้ามาสร้างบ้านของพระองค์ในหัวใจของเรา มันจะทำให้เราได้รับพละกำลังและความเข้มแข็งจากพระเจ้าเพื่อช่วยเราในการดำเนินชีวิต
• พี่น้องครับ การภาวนาโดยลำพังกับพระเจ้าเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต เป็นสิ่งจำเป็นที่สุดสิ่งหนึ่งในชีวิตของเรา เมื่อเราอยู่ตามลำพังกับพระองค์ เราต้องถามตัวเราเองว่า ชีวิตของเรากำลังจะไปที่ไหน?และเราจะทำให้ชีวิตเราบรรลุถึงสิ่งเหล่านั้นได้อย่างไร? เพราะถ้าเราไม่มีที่ว่างให้กับพระเจ้าในชีวิตของเรา เราก็เสียเวลาเปล่าๆ และมองไม่พ้นจากสิ่งที่เราทำในชีวิตของเราเท่านั้น
• พี่น้องครับ ชีวิตของเรานั้นศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว แต่เราจะฟไม่เข้าใจสิ่งต่างๆ เหล่านี้ จนกว่าเราจะยอมรับความรักของพระเจ้าที่ให้เราได้มีส่วนและพักอยู่กับพระองค์แม้เพียงชั่วขณะหนึ่งก็ตาม
• ขอพระเจ้าอำนวยพรแด่พี่น้องเสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น